Ondersteunen maakt blij
Karin de Koning is 59 jaar en 8 jaar geleden in Etten-Leur komen wonen. Ze is hier al 7,5 jaar actief als vrijwilliger bij Zorg voor Ander, waarvan 7 jaar als buddy.
Toen 13 jaar geleden haar echtgenoot overleed, stond Karin er op 46-jarige leeftijd alleen voor. “Juist tussen groepen mensen voelde ik me vaak eenzaam. Thuis was ik wel alleen, maar voelde me niet eenzaam. Na zijn overlijden besloot ik voor hèm dubbel van het leven te genieten. Wel verdrietig maar niet automatisch ook ongelukkig.”
Zo begon haar eerste vrijwilligerswerk als gastvrouw en ervaringsdeskundige bij een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten. Na 5 jaar was ze in een andere levensfase beland, waar ook andere vrijwillige inzet bij hoorde. Ze ging over op incidentele inzet voor het vervoer van mensen naar o.a. ziekenhuizen omdat dit vrijwilligerswerk toen goed in haar agenda paste. Daarna kwam ze op een ander pad terecht.
“Het was Rina Pals (consulente vrijwilligerszorg) die het zaadje plantte door mij te attenderen op een basiscursus voor maatje. Een training om een maatje te zijn voor iemand die een psychische uitdaging heeft. Als je erover nadenkt, kan de drempel hoog zijn om een ander met dergelijke problematiek te helpen. De cursus leerde me de benodigde vaardigheden en hoe ze in te zetten. Je krijgt voldoende handvatten mee en blijft dicht bij jezelf. Daar heb ik veel aan gehad.”
"De connectie maken is zo belangrijk"
Je inzetten als buddy, wat doe je dan?
Karin is dol op haar werk als buddy. “Vrijwilligerswerk is bezield werk
De connectie maken met mensen en het zinvol bezig zijn is zo belangrijk. Het geeft me energie. Ik ontmoet mensen die ik anders misschien niet zou ontmoeten, ik luister naar hun levensverhaal en ervaring. We bieden elkaar iets. Ik reik een hand en ontvang die terug.”
Karin heeft momenteel twee maatjes, met wie ze een goede aansluiting heeft. Dat is namelijk wel belangrijk voor dit werk. Een ander kenmerk van haar vrijwilligerswerk als buddy is dat ze zich aanpast aan de behoefte van de andere persoon, ook wat contact betreft. Soms wil diegene gewoon praten over wat hem of haar bezig houdt of herinneringen ophalen. Zo wilde een maatje die geopereerd moest worden niet de directe familie met haar zorgen hierover lastigvallen. Dan komt bijvoorbeeld Karin in beeld. Ze is er voor de ander totdat die persoon aangeeft dat het goed is.
Cursussen volgen voor je eigen ontwikkeling
Het aansluiten op de behoefde van de ander heeft Karin geleerd in de basiscursus, waar onder andere de kunst van het luisteren aan de orde kwam. “Van de andere cursussen die ik gevolgd heb, leerde ik onder andere over bevragen, afstand en nabijheid en grenzen stellen. Ik heb ook nog praktische cursussen zoals Excel gevolgd. Juist de variatie van het cursusaanbod vind ik prettig. Niet alles heeft direct met het vrijwilligerswerk te maken, maar ik heb er altijd wel iets aan en vind ook goed dat het aangeboden wordt.”
"Vrijwilligerswerk heeft mijn leven verrijkt"
Het belang van vrijwilligerswerk voor jezelf
Als Karin één aspect moet benoemen van het vrijwilligerswerk, dan is het vooral de bewustwording hoe goed je het eigenlijk zelf hebt en dat dit niet vanzelfsprekend is, waardoor je het juist meer waardeert.
“Vrijwilligerswerk heeft mijn leven verrijkt. Juist de combinatie van incidentele inzet en een langduriger band opbouwen met iemand, waarbij je weet dat die ook na een bepaalde periode afloopt, vind ikzelf erg fijn. Het ondersteunen maakt je blij. Het kost misschien iets aan tijd en inzet, maar het levert je ook iets op. Als buddy probeer ik niet alleen voor de ander aanwezig te zijn, maar ook samen te kijken hoe we bijvoorbeeld de eigen sociale omgeving van deze persoon kunnen vergroten. Zodat diegene niet afhankelijk wordt van mij, maar juist na de gestelde periode met een eigen netwerk verder kan. Dat geeft na afloop beide partijen een goed gevoel. De kennismakingsgesprekken en afrondingsgesprekken die samen met Rina gehouden worden zijn erg waardevol omdat de inzet dan ook een goede start en afsluiting heeft.”
Wil je je ook inzetten voor een ander? Dat kan al met iets kleins zijn, wat voor de ander een groot effect heeft. Kijk dan bij de hupvragen op de site van Etten-LeurvoorElkaar.
Een buddy is een getrainde vrijwilliger die gedurende één tot twee jaar gedurende twee tot vier uur per week of per twee weken 1-op-1 contact onderhoudt met een maatje. Hierbij biedt hij of zij structureel een fijn moment en sociaal emotionele ondersteuning aan het maatje bij wie ziekte, eenzaamheid of geheugenproblemen een grote rol speelt.
Studentenhuis vs. dorp
Studentenhuis vs. dorp Begin vorig jaar verhuisde ik van mijn studentenhuis met 11 man in het altijd gezellige Utrecht naar een piepklein dorpje in de buurt van Gouda. Het was een super grote beslissing voor mij en mijn vriend om te gaan kopen, maar we kochten een mooi huis wat vergeleken met de prijzen in de stad zo veel meerwaarde had. De eerste maanden dat we daar woonde was ik nog druk bezig met het schrijven van mijn masterscriptie, maar toen ik in oktober klaar was, merkte ik dat ik me vaak alleen voelde. Mijn vriend is namelijk zeeman en is dus heel vaak weg. Vaak is hij 3 weken op zee en 3 weken thuis. Ik kende nog niemand in het dorp, mijn familie woont in Leiden, schoonfamilie in Zeeland en mijn vriendinnen waren na mijn studententijd door heel Nederland uitgevlogen. Ik voelde me wel alleen maar voelde me niet hulpbehoevend. Ik dacht : 'er zijn mensen die écht hulp nodig hebben' of 'ik ben gezond dus ik kan helpen'. Ik vond dat ik mezelf niet als slachtoffer kon zien dus meldde ik me aan voor vrijwilligerswerk in de buurt. Ik ging aan de slag bij de Zonnebloem zodat ik voor mezelf in ieder geval af en toe een uitje had. Ik hielp eenzame ouderen, leerde het dorp kennen, ging op huisbezoeken en hielp met activiteiten. Dat ging heel goed. Ik leerde gelijk twee super leuke dametjes kennen waar ik leuk mee kan kletsen en regelmatig dingen mee onderneem. Sommige ouderen en mede-vrijwilligers wonen al 50 jaar in het dorp, zijn hier geboren en getogen en kunnen me veel vertellen over het dorp, dat is ook altijd heel leuk! In januari kreeg ik een baan en werd mijn leven weer wat voller. Ik hielp in mijn vrije tijd bij de Zonnebloem en was 40 uur per week lekker bezig met mijn nieuwe baan. Maar toen kwam de coronacrisis natuurlijk al snel om de hoek kijken. Ik moest opeens thuiswerken, alle activiteiten met de ouderen van de Zonnebloem gingen niet meer door, mijn vriend kon wel gewoon werken dus was veel weg, en daar zat ik weer: alleen thuis. Toen ben ik kletsmaatje geworden van een Syrisch meisje van mijn leeftijd. Ik heb zelf culturele antropologie gestudeerd en dacht: 'waarom ook niet?'. Ik vind het echt heel mooi om andere culturen en leefwijzen te leren kennen en meer te horen over wat zij heeft meegemaakt. Ze is op het moment bezig met haar procedure om een verblijfsvergunning te krijgen en daar help ik haar mee. Af en toe oefenen we de taal, soms hebben we het over hoe ze gevlucht is en hoe dat voor haar was, een andere keer stuur ik haar kapsalon en hutspot gerechten door via de app. Ook vind je altijd wel iets om over te praten. Zo gaat zij volgend jaar trouwen, en ik ook. Dus dan hebben we het over onze jurken of ringen. We hebben het over onze trouwjurken en ringen Ik woon nu anderhalf jaar in mijn nieuwe huisje en het gaat nog steeds langzaam om nieuwe mensen te leren kennen. We hebben wel een buurthuis in het dorp maar dat heeft nogal een imagoprobleempje. Het dient deels als dagopvang voor ouderen en jongeren zijn er dan ook niet te vinden. Met mijn vriendinnen hebben we het er eigenlijk niet over dit soort dingen. Waarom weet ik eigenlijk niet. Iedereen gaat gewoon zijn eigen gangetje. Ik vind het dan toch een beetje spannend om het erover te hebben en denk vaak wat andere mensen wel niet van me moeten denken? Maar ik zou iedereen aanraden om vrijwilligerswerk te doen en die drempel van "spannend" toch te nemen. Ik ben nog nooit slecht ontvangen en ook al zijn alle vrijwilligers 60+, ze zijn vast en zeker blij met de extra hulp. Zo kom ik nu af en toe mensen tegen in de supermarkt die ik ken en hadden we laatst een buurt-bbq. Hopelijk leer ik binnenkort nog meer mensen kennen uit de buurt. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal