Omkijken naar elkaar
Lief en leed delen in de Valpoort
Tekst: Marloes Nijland
Aan de keukentafel in een van de appartementen aan de Valpoort, boven de Albert Heijn, spreek ik Ad en Els over hun inzet voor Lief en Leed. Een initiatief dat in dit appartementencomplex alweer bijna twintig jaar bestaat. Er worden speciale verjaardagen van bewoners gevierd, leuke attenties rondgebracht en steun of hulp gegeven als dat nodig is. Persoonlijk contact, dat is wat Lief en Leed bereikt.
Lief en Leed is geen stichting, maar heeft wel een groepje bewoners dat het bestuur vormt. Samen met Ad en Els helpen nog drie andere bewoners hieraan mee. “Lief en Leed is ontstaan tijdens de eerste kennismaking van bewoners bij de oplevering van de appartementen,” vertelt Ad. “Dat was zo gezellig dat mensen het wel leuk vonden als ze elkaar zo vaker zagen. Het beheer is in de loop der tijd steeds overgedragen. Zo ben ik er in 2016 bij gekomen.” Els is nu drie jaar actief voor Lief en Leed: “Ik ben gevraagd toen ik naar dit appartementencomplex verhuisde vanuit Roosendaal. Ik heb bestuurlijke ervaring, dus dat komt hier weer van pas.”
Verschillende potjes voor alle acties
Elke bewoner bepaalt zelf of hij of zij aansluit bij Lief en Leed. Elk lid legt jaarlijks 10 euro in de pot bij. Ad: “Daarmee bekostigen we onze acties, zoals bij verjaardagen om de vijf jaar. Inmiddels hebben we ook twee grote borden waarop we kunnen laten zien dat iemand bijvoorbeeld 70 of 75 jaar wordt. In overleg natuurlijk, want niet elke bewoner zit op die aandacht te wachten. Bij een uitvaart overleggen we met de familie wat ze met het bedrag dat we hiervoor beschikbaar stellen willen doen.”
De vijf bestuurders hebben de taken verdeeld, als het gaat om de bezoekjes bij jubileumverjaardagen en het rondbrengen van de attenties. Overleggen doen ze een paar keer per jaar, alleen als het nodig is, bijvoorbeeld om de attenties te bedenken. Als we het daarover hebben, laat Ad me meteen de attentie zien die ze dit jaar voor Kerst aan het rondbrengen zijn (zie de foto).
Omkijken naar elkaar
Omkijken naar elkaar
“We gaan bij een jubileumverjaardag op bezoek voor een persoonlijke felicitatie, dat vinden we belangrijk. Met de feestdagen brengen we de attenties ook zelf rond. Het is een moment van aandacht, dat doet iedereen goed. Er is zo makkelijk persoonlijk contact en we blijven zo goed mogelijk van elkaar op de hoogte, bijvoorbeeld bij ziekenhuisbezoeken of revalidatie,” vertelt Ad. “Al blijft het moeilijk hoor, om meteen op de hoogte te zijn,” legt Els uit. “Maar we proberen het wel zoveel mogelijk, en gaan dan zeker bij iemand langs. Ook dat is aandacht voor elkaar.”
Nieuwe initiatieven
Het appartementencomplex heeft geen bewonerscommissie. De Lief en Leed bestuurders zijn daarom het klankbord voor woningcorporatie Alwel. Ze signaleren mogelijke problemen en denken mee aan oplossingen. “We zijn een boekje aan het voorbereiden voor nieuwe bewoners, met de belangrijkste informatie. Maar ook een waarschuwing voor de oplichting waar ouderen nog vaak slachtoffer van worden. En we starten in januari met een aantal vrijwilligers die het huisvuil van bewoners die slecht ter been zijn ophalen om weg te gooien. Het is namelijk best een stukje lopen naar de containers. Op deze manier kunnen we elkaar helpen waar nodig.”
Ad en Els vinden het allebei fijn dat Lief en Leed zorgt voor saamhorigheid. “Mijn kinderen vinden het prettig dat mensen hier op deze manier naar me omkijken. Dat stelt ze gerust,” vertelt Els. Met veel plezier dragen ze met Lief en Leed bij aan het woonplezier van de bewoners in de Valpoort.
Iedereen is welkom
Atletiektraining,"Iedereen is welkom" Anne en Sophie geven atletiektraining aan kinderenTekst Marloes NijlandHet is druk bij atletiekvereniging Achilles als ik op zaterdag 28 september hier aankom. De jaarlijkse clubkampioenschappen zijn bezig en op allerlei plekken zijn groepen kinderen aan het sporten. Hulptrainers Anne en Sophie komen lachend aangelopen voor ons interview. In de kantine vertellen ze me meer over hun positie als vrijwilliger binnen de club.Anne en Sophie zijn bekende gezichten binnen de club, maar ook daarbuiten. Zo is Anne Nederlands kampioene op de 400 meter onder 20 jaar en wint ook Sophie regelmatig haar wedstrijden. “Hoewel de kinderen hier geen idee hebben dat wij zo hard kunnen lopen,” vertellen ze lachend. “En dat laten we graag zo.” Anne en Sophie zijn allebei jong begonnen met hardlopen, met succes dus. Daarnaast helpen ze als assistent-trainer bij de Mini-, C- en B-pupillen (6 t/m 9 jaar). Sophie sinds twee jaar en Anne sinds een jaar. Spelenderwijs atletiek leren“Dat komt omdat Rens, een van de trainers, me gevraagd heeft,” vertelt Sophie. “Ze hadden toen meer trainers nodig. Zeker bij de jeugd is het fijn als je de aandacht voor de kinderen kunt verdelen.” Een jaar later werd Anne hetzelfde gevraagd. “Ik dacht: waarom niet? Het is hartstikke leuk om met deze groep kinderen om te gaan. Ze zijn nog in de beginnende fase van atletiek. Het draait vooral om spelvormen en het aanleren van basisvaardigheden. We bedenken samen met de trainers de leukste dingen om te doen.”“Dat kan van alles zijn,” vult Sophie aan. “Soms doen we gewoon estafette met het naar elkaar gooien van kleine ballen. Als de kinderen maar plezier hebben, dat vinden we belangrijk. We zorgen daarbij wel dat alle atletiekonderdelen aan bod komen.” Goede leerschoolHulptrainer zijn kan uitdagend zijn, vooral als Anne of Sophie uit het niets een oefening mogen verzinnen. “Soms hebben we zelf niets voorbereid, maar roepen de trainers ons naar voren om een oefening uit te leggen. Daar komen we wel uit hoor, het levert de leukste situaties op. En we leren er meteen veel door,” vertelt Sophie.“Maar weet je wat pas echt leuk is?” begint Anne. “Als we in de winter in het bos trainen en we geen materialen tot onze beschikking hebben. Dan moeten we het doen met wat er in het bos te vinden is. Takken, bladeren, noem maar op. Daar doen we dan spelletjes mee. Dat vinden de kinderen elke keer weer geweldig. En het stimuleert onze creativiteit.” Iedereen is welkom Vrijwilligerswerk combineren met studieAnne en Sophie studeren doordeweeks in Tilburg en Amsterdam, en komen in het weekend terug naar Etten-Leur om op zaterdagochtend training te geven. Sophie: “We vinden het vooral erg leuk om te doen. In onze groep is iedereen welkom. De groep is inmiddels gegroeid tot ongeveer 37 kinderen, daarom zijn we met vier trainers per training. Zo heeft iedereen een groep onder zich. Meestal laten we de ervaren kinderen dingen voordoen, zodat wij tijd hebben om uitleg te geven aan de nieuwe kinderen.”
Lees het verhaal